ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

حکایت فاصله ها حکایت جالبی هست...

فاصله دو تا دل ، فاصله مکانی و یا زمانی دو تا ادم و یا از همه بدتر فاصله بین زنده بودن و یا مرده بودن ....

حال فاصله بین یه دل زنده باشه تا یه دل مرده یا یک انسان زنده تا یک انسان مرده ....

شاید فاصله ای که در اولش از کیلومترها و هزاران فرسخ شروع می شود و کم کم رو به کم شدن میاد .... فاصله ای که شاید آخرش میشه اندازه یک سر سوزن و اخرش میشه خوشحال بودن ...

آخرش میشه کنار هم بودن حال دوتا آدم و یا دوتا دل باشه ....

آخرش میشه گفت آخیش ....

اصلا مگه میشه فاصله نباشه ....مگه میشه اختلافی بین چندتا چیز بین آدما نباشه ....

اگه اینجور نبود که همه جا میشد عین گل و بلبل و ماها بی دلیل از نیاز داشتن به هم ....

نمیدونم روایت گر بودن فاصله ها خوبه هستش یا نه اما تا الان حداقل خیلی بارها خودم تجربه کردم و شاید هم معمولی ترین فاصله ، فاصله ما با نسل پدر و مادرهامون باشه ، دیگه اینو بگیر و برو بالا ، فاصله دو تا دوست ، فاصله فکری دوتا شریک . فاصله عاطفی مرد و زن ...

شاید دلیل نوشتن این یه دلتنگی باشه...

یه مدت پیش زمانی که هر روز خیلی وقتم رو برا اینستا گشتی میذاشتم وقتی این جمله رو نوشتم (تنها یک رودخانه بین من و تو فاصله است !!) یه دوستی یه کامنت تامل برانگیز این چنینی گذاشت :

فاصله فاصله اس ، چه نخ چه جوی باریک  چه هر چی ، به فاصله باید شک کرد...

آره درست میگفت فاصله هر چی میخاد باشه حتی باید به یه کوچیکش هم شک کرد ....

شاید همون کوچیکه کار یه شکاف بزرگ رو بکنه...

شاید...

ترک عادت های غلط.....
شنیدم که همیشه گفتن که وقتی میخای یه چیزی برات عادت بشه یا عادت یه چیزی از سرت بیفته 3 هفته زمان میبره ...
هفته اول که مقاومت شدید هست ....
هفته دوم مقاومتت کم میشه و میگی پیش خودت که حالا که کم شده بزار یه بار دیگه این کار رو بکنم اما دقیقا خطرناک ترین موقع هست که آدم گول میخوره و دوباره به نقطه اول برمیگردی ....
هفته سوم هم در تثبیت هفته دوم هست و بعد از اون میشه گفت که اون عادت یا رفتار و یا گفتار از سرت افتاده .....
موردی که خیلی در حال حاضر برا همه عذاب آور هستش اتلاف زمان هست اونم با شبکه های اجتماعی بالخصوص اینستاگرام ....
حداقل برا خوذم اینه که وقت رو خیلی برام هدر میده حالا گاها وقت به کنار بعضی موقع ها باعث اعصاب خوردی هم میشه مثلا یه چیزی میخونی یا به آدمهایی که ارادت داری و یا بهت ارادت دارن :) میبینی که یه پست گذاشتن و بعدش تا چند ساعت ذهنت درگیر به اصطلاح کپشن اون بزرگواران هست و چند ساعت با خودت حرف میزنی ....
در آخر هم هیچ چیزی به دست نمیاری ......
یه مدتی هست که پیش خودم تصمیم گرفته بودم که یه مدت از اینستا فاصله بگیرم اما همیشه به یه دلیلی نمیشد ...
امروز داشتم کارای تا اخر سالم رو یه نگاهی بهش مینداختم و دیدم که یه تعداد کاری هست که واقعا نیاز به صرف وقت براشون دارم و چه بهتره اون تایم اینستا گردی صرف اون کارها بشه ..
خدا رو شکر که خیلی اهل تلگرام و چت نیستم و برام بود و نبود این یکی شبکه اجتماعی مهم نیست و اصولا کاری به کسی داشته باشم مستقیم تماس میگیرم حالا هر تایم شبانه روز باشه.
به اصصلاح به روزش تصمیم گرفتم که یه social media detox   یه هفته ای برا اینستا جان جانان اجرا کنم .
باشد که رو سفید بیرون بیام :)

(غلط نگارشی برا بزرگ نوشتن حرف t  وسط جمله ازم نگیرید .(آفرین ))

کلا مردمانی هستیم که وقتی چیزی رو ندونیم خیلی سریع بهش برچسب میزنیم که فهم و درکش برا خودمون آسان شود چون که از ابهام فراری هستیم ، این ماجرا خیلی تو شبکه های مجازی به وفور بافت میشه ....

یه مدت پیش تو قسمت معرفی پیج ایسنتای خودم نوشته بودم که موسس و رئیس هیئت مدیره اما به انگلیسی :

founder & chairman ادامش هم اسم شرکت رو نوشته بودم ....

از چند روز بعدش واکنش ها خیلی برام جالب بود .....

یکی از دوستان متلک انداخت که آقا مدیر و این حرفااااا

با توجه به شناختی که از دوستم داشتم گفتم بزار ببینم چی شده که این حرفو داره میزنه یکم که فکر کردم یاد اون جمله ای که تو پیج ایسنتا گذاشته بودم افتادم و سریع رفتم به google translate عزیز و ازش معنی واژه ها رو خواستم دلیلش هم این بود که میدونستم این دوست عزیزم خیلی با google translate پیوند عمیقی داره و هر آنچه که بخاد چه درست و اشتباه رو از اونجا ترجمه میکنه ، وقتی ترجمه گوگل رو دیدم ، نوشته موسس و مدیر و همینجا بود که گفتم بعله این متلک از گوگل جان سرچشمه میگیره .....

اما ای کاش قبل این واکنش های تدافعی از سوی بقیه یکم تخصصی تر به این کلمه ها و کارها توجه میکردن..... یا لااقل اینکه از خودم میپرسیدن مثه خودم که وقتی برام یه چیزی ناملموس هست مثه ادم میرم میپرسم بعدش نتیجه گیری میکنم....

باشد که یکم حرفه ای تر ببینیم ،بشنویم ، تصمیم بگیریم ....

فقط کافیه که الان یه سری به ایسنتا بزنید و ببینید که همه دارن به هم تبریک میگن و کلا ملت باحالی هستیم ....

حالا تبریک تو سرمون بخوره بعضی از دوستان رو دیدم که که عکس اوباما و روحانی و چند تن از چهره های شاخص سیاسی و هنری رو گذاشته بودن و به خودشون تبریک گفته بودن ، آخه یکی نیست بهش بگه که تو مدرک فوق دیپلمت رو به زور شونصد ترم مشروطی و واسطه گری از دانشگاه ابرغو گرفتی حالا خودت رو مقاسه میکنی با اینااااا.....  :)))

باشد که این لحظه های شاد رو ازمون نگیرن....

هعععععییییی یادش بخیر چند سال پیش که هر هفته جمعه ها خونوادگی با کلی آدم میرفتیم کوه....بچه ،دختر ، پسر ، پیر و جووووون

کل خونواده با هم بودیم و پیش هم ....

جمعه هایی که خیلی عالی به شب میرسید و فرداش اول هفته ای که با انرژی خیلی خوبی شروع میشد.....

یک سال خیلی خوووبی بود چون که همه انرژی داشتن و اگه یه هفته نمیرفتیم انگاری یه چیزی خیلی تو آدم کم و کسر هستشششش......

اما خب این خوشی خیلی دوووم نداشت و همیشه یه آدم غیر نرمال باعث میشه که جمع رو نابود کنه .......

بعد از کلی وقت دوباره هفته پیش فرصتی شد که یه سر بریم وسط طبیعت .... اما خب اینبار عادت نداشتیم که صبح بیدار بشیم و البته این رو هم بگم که رفتن و یا نرفتن خیلی مهم نبود...

اما با هزار جور کلنجار رفتن با خودمون و راضی کردن خودمون صبح زود بیدار شدیم که بزنیم وسط دل و کوه و کمر . از هماهنگی اول صبح با بچه های تنبل بگیر و دیگه تا یکم صبحونه خوردن که وسط راه کم نیاری ...بالاخره راه افتادیم و رفتیم ، اما اینبار و تو همون بار اول بعد کلی وقت رفتیم یه جای توپ یه جایی که به قول بچه ها حتی بز کوهی هم نمی تونست بیاد از سری چیزهای جالب ااینجا بود که بیچاره بچه ها اصلا نمیدونستن که قراره کجا بریم و از هم هجالبتر یکی از بچه ها دمپایی انگشتی پا کرده بود که دقیقا این خودش شد سوژه اون هفتمون یه کوه نوردی حدود 10 ساعته و ناهار و صبجونه و آب بازی .....

اما واقعا هفته ای که گذشت خیلی انرژی داشتم و کلی حال داد....

پ ن :عکاس هم خودم بودم :)

گاها که سرت را بالا میگیری و نگاهی به اطرافت و خودت میندازی مبینی که چیزی دیگه برات خودت نذاشتی ،همش کار و مشغول بودن بوده ،چند روز پیش هم از جنس همین روزها و لحظه ها برام بودش که یهو وسط همه کار و مشغول بودن البته به خاطر یک نفر و کنار بودنش تصمیم به رها کردن همه این مشغولیت ها کردم و کمی به صحبت و هم نشینی با او در این جای بسیار دنج و آروم کردم.

مکانی آرام و با سکوتی ارامش بخش....

(پ.ن:اینجا خانه تاریخی صفا از مجموعه بنی طبا هستش....مکانش هم در آران و بیدگل در 10 کیلومتری کاشان)

اهل کاشانم روزگارم بد نیست ...

اهل کاشانم.

روزگارم بد نیست.

تکه نانی دارم ، خرده هوشی ، سر سوزن ذوقی .

مادری دارم ، بهتر از برگ درخت .

دوستانی ، بهتر از آب روان .

 و خدایی که در این نزدیکی است

 

 

از شعرهای زیبای سهراب که بگذریم ....

آری اهل کاشانم

اهل دل کویرررر

اهل دل مذهب و سنت.....

اهل مدرنیته وسط سنت.......

دانشجوی مهندسی مکانیک دانشگاه آزاد کاشان

اما خب مثه بقیه دانشجو ها اصلا سرگرم رشته تحصیلیم نیستم و کارای دیگه میکنم ینی اصلا این رشته فقط اسمش رو با خودم این ور و اونور میبرم...

فارغ التحصیل mba گرایش بازاریابی و شغل و زندگیم هم 4 ساله اینه .

چیزی که اولش وقتی کسی میشنید همه میخنیدین و زیر لب شروع به گفتن دیوانگیم میکردن....

خب تمام اینا حرف بود و من کار خودم رو میکردم ، حقیقتا خیلی دوست ندارم برا خودم بگم ...فقط اینجا دوست دارم از چیزایی که بر من میگذره حرف بزنم ...

شاید چند سال دیگه برام این حرفا ناپحته بودن الام رو بازگو کنند